Klatka Skinnera
laboratoryjnego, które jest używane do badania warunkowania instrumentalnego u zwierząt. Urządzenie zostało opracowane przez amerykańskiego psychologa B.F. Skinnera w latach 1930.
Klatka Skinnera jest zazwyczaj mała, zamykana komora z przyciskiem lub dźwignią. Zwierzę, zwykle szczur lub gołąb, jest umieszczane w klatce i uczy się, że naciśnięcie przycisku lub dźwigni powoduje pojawienie się nagrody, takiej jak pokarm lub woda. Z czasem zwierzę będzie naciskać przycisk lub dźwignię częściej, aby uzyskać nagrodę.
Eksperymenty w klatce Skinnera wykazały, że zwierzęta mogą nauczyć się wykonywać złożone zachowania, takie jak podchodzenie do określonego miejsca lub wykonywanie określonej czynności, w zamian za nagrodę. Badania w klatce Skinnera są również wykorzystywane do badania wpływu różnych czynników na uczenie się, takich jak wzmocnienie, kara i czas.
Eksperymenty w klatce Skinnera miały duży wpływ na psychologię i inne dziedziny nauki. Zostały wykorzystane do rozwoju nowych metod leczenia zaburzeń psychicznych, takich jak depresja i schizofrenia. Zostały również wykorzystane do opracowania nowych metod nauczania, takich jak nauczanie programowane.