Eksperyment Pavlova
Doświadczenia Pawłowa są klasycznym przykładem uczenia się warunkowego. Pavlov był rosyjskim fizjologiem, który badał wydzielanie śliny u psów. Zauważył, że psy zaczynają ślinić się, gdy tylko widzą lub słyszą sygnał, który zazwyczaj poprzedza posiłek. Na przykład, jeśli psy zawsze otrzymują jedzenie po usłyszeniu dźwięku dzwonka, to w końcu zaczynają ślinić się, gdy tylko usłyszą dźwięk dzwonka, nawet jeśli nie widzą jedzenia.
mogą kojarzyć dwa bodźce, nawet jeśli nie są one ze sobą bezpośrednio związane. W przypadku psów bodźcem niewarunkowym było jedzenie, które wywoływało automatyczną reakcję, czyli wydzielanie śliny. Bodziec warunkowy był dźwięk dzwonka, który początkowo nie wywoływał żadnej reakcji. Jednak poprzez powtarzanie dźwięku dzwonka w połączeniu z jedzeniem, psy nauczyły się kojarzyć oba bodźce. W rezultacie, dźwięk dzwonka sam w sobie zaczął wywoływać wydzielanie śliny.
mogą kojarzyć dwa bodźce, nawet jeśli nie są one ze sobą bezpośrednio związane. W przypadku psów bodźcem niewarunkowym było jedzenie, które wywoływało automatyczną reakcję, czyli wydzielanie śliny. Bodziec warunkowy był dźwięk dzwonka, który początkowo nie wywoływał żadnej reakcji. Jednak poprzez powtarzanie dźwięku dzwonka w połączeniu z jedzeniem, psy nauczyły się kojarzyć oba bodźce. W rezultacie, dźwięk dzwonka sam w sobie zaczął wywoływać wydzielanie śliny.